Een jaar later

Het zijn altijd mensen die zich bedienen van technische analyse die het verleden bestuderen en vervolgens een poging wagen de toekomst te voorspellen. Trend analyse. Het is natuurlijk zeker zo interessant om te zien wat je zelf hebt geschreven en wat er vanuit is gekomen.

2006 bleek een uitstekend beleggingsjaar te zijn. De AEX index steeg met 13% oftewel de goede belegger kon ook nog eens dichtbij huis blijven. Alhoewel ik in eerdere artikelen nog verwachtte dat de Chinese overheid de yuan minstens 10% zou laten apprecieren, diende ik op dit punt in te binden: in januari kondigde de Chinese centrale bank president aan dat de yuan met 3 to 5% zou stijgen en zoals ik toen reeds aankondigde, hij kreeg gelijk, het is ongeveer 3% geworden. Economisch gezien een beroerde keuze, China blijft teveel export goederen produceren waar de Chinese bevolking niets aan heeft, maar ja het is wel goed voor de sociale rust en dat is weer goed voor de stabiliteit van het land (lees handhaving van het huidige Chinese regime). Dat hiermee de Chinese bevolking onnodig veel meer vervuiling te verwerken krijgt, dat er inmiddels in de laatste 20 jaar er 20miljoen jongetjes meer zijn dan meisjes zijn geboren, omdat in de beleving een zoon een betere pensioenvoorziening is dan een dochter, wordt blijkbaar voor lief genomen.

Wat mij betreft is het een tikkende tijdbom, waarbij als we geluk hebben China een vreedzame democratische revolutie zich zal omvormen tot een moderne wereldmacht, maar alternatieve scenarios zijn heel goed denkbaar. Zolang marktwerking slechts beperkt functioneert en schaarste niet in een prijs tot uitdrukking komt, zal dat leiden tot enorme fricties van bepaalde goederen zoals schone lucht of schoon (drink)water. Met vervuiling van het mileu/water gaat de winst van een producent niet omlaag en draait lokale bevolking er voor. Maar het moge duidelijk zijn dat het voor een maatschappij een stuk gunstiger is om bepaalde goederen niet te produceren omdat wanneer de milieuvervuiling wordt meegenomen, de maatschappelijk winst (de plussen en minnen) omslaat in een verlies.

Vanzelfsprekend is China nog niet rijk genoeg om alle investeringen zelf op te hoesten en met de door China gevolgde export first strategie is de afhankelijk van het Westen een stuk kleiner geworden dan wanneer Chinese machthebbers bereid waren geweest om de Chinese bevolking de vrijheid te gunnen om consument te worden. Maar ja dat is keuze vrijheid aan je bevolking geven en daarmee wordt natuurlijk de machtbasis van de Chinese communistische partij verzwakt. Toch zou het verstandig zijn om marktwerking zijn gang te laten gaan want misallocatie van middelen is een inefficiente manier van welvaart creatie.

Ik ben in ieder geval bijvoorbeeld een warm pleitbezorger van het invoeren van democratische beginselen op lokaal niveau waardoor "onzichtbare" problemen zoals milieuvervuiling en achtergestelde positie van de vrouw kunnen worden aangepakt. Dat vervolgens voorlopig op landelijk niveau via een congres nog steeds de landelijke bestuurders worden gekozen, vind ik dan minder bezwaarlijk. De Chinese bevolking dient ten slotte ook eerst te leren wat een democratie is. En daarnaast hou ik het er op dat er eerst welvaart moet zijn gecreerd voordat je het kan verdelen. Dat bijvoorbeeld Poetin en consorten in staat is geweest om de democratie in Rusland zo enorm uit te hollen, heeft toch vooral te maken dat in de transistie van communistisch land naar een democratisch markteconomie er in 1998 iets mis is gegaan in termen van welvaartcreatie.

Om een efficient allocatieproces in China (niet alleen in China, maar wereldwijd) te stimuleren, dient de Wereldhandels organisatie zich hard te maken dat leden heffingen mogen invoeren om bijvoorbeeld milieuvervuiling, schrijnende arbeidsomstandigheden in de prijs van een goed tot uitdrukking te brengen. Vanzelfsprekend zal het moeilijk zijn om een goed framework te ontwikkelen, maar het alternatief van vandaag: geen framework is natuurlijk veel erger.