De Westerse maatschappij is failliet.

We hebben sinds de 2e wereld oorlog 1 crisis meegemaakt, namelijk die van eind jaren zeventig en begin jaren tachtig. Alhoewel de geschiedenis veel lof toeschrijft aan beleidsmakers als Volcker en andere vooraanstaande figuren, zal bij nader inzien de doorbraak van de personal computer de belangrijkste reden zijn geweest voor voorspoed sinds de jaren 80. De progressie die partijen als Intel maakten bleek een compleet nieuwe eco systeem te creeren die de afgelopen 25 jaar een enorme werkgelegenheid heeft gecreerd en welvaart voor iedereen.

Het belang van de PC blijkt wel uit het feit dat de rijkste man op aarde de eigenaar is van het besturingssysteem van de pc. Namelijk Bill Gates. Niet heel toevallig dat de man die eigenaar was/is van het meest waardevolle component en op een handige manier een bijna monopolie wist te creeren ook de rijkste man op aarde is. Misschien wel het grootste bewijs dat de welvaart van de laatste 25 jaar gedreven is door de opkomst van de pc.

Daarna kwamen het internet en mobiele telefonie. Waar de traditionele ontwikkelingshulp slechts een druppel op de gloeiende plaat bleek te zijn, bleek het internet en mobiele telefonie in rap tempo welvaart te verdelen. Plotseling hadden veel mensen toegang tot informatie waar ze nimmer van hadden kunnen dromen en door het snel goedkoper worden van communiceren bleken vooral Aziaten, daar maximaal van te profiteren. Waar Japan, Taiwan, Singapore en Zuid Korea het goede voorbeeld gaven, volgden landen als China en India in een rap tempo en bleek kennis zich in een hoog tempo te verspreiden en een stimulans om de maatschappij te democratiseren.

Zolang bedrijven massaal bleven investeren in het verbeteren van hun informatie en communicatie platvormen was er relatief zoveel vraag naar arbeid dat het wegsijpelen er van naar Aziatische landen nauwelijks gevoeld werd. In 2000 toen duidelijk werd dat de investeringen in het web en ICT veel minder zouden gaan opleveren en de meeste investeringen een negatief rendement opleverden werd voor het eerst zichtbaar dat we onze welvaart moesten gaan delen met de rest van de wereld. Het aantal mensen dat ons qua kennis inhaalde was dusdanig groot dat ons westerse welvaartsniveau niet te handhaven zou zijn.

Daarbij kwam nog dat de Clinton regering een kolossale fout had gemaakt door China tot de WTO toe te laten zonder China te verplichten een flexibel wisselkoers regime in te laten voeren. Oftewel door een continue te lage wisselkoers verdween er de afgelopen jaren extra veel productie en kennis naar de Aziatische landen. Internationale socialisten zullen hebben staan te juichen over de snelheid waarmee oa de Chinezen en Indiers welvaart creerden, maar helaas zoals wij ons nimmer hebben bekommerd om de Aziatische problemen, zo zullen zij zich niet druk maken om onze problemen. Het wederkerigheidsprincipe blijft achterwege.

Toen vervolgens in 2001 Greenspan en Bush de Chinese problemen negeerden en met een expansief beleid weer economische groei creerden, is het bergafwaarts gegaan met de Westerse economieen. Natuurlijk dachten we met zijn allen dat we lekker bezig waren, maar helaas de onderliggende trend (verschuiving van welvaart van het westen naar het oosten) werd er alleen maar door versneld.

En nu zitten we met de gebakken peren. Mismanagement en vriendjespolitiek hebben de Europese economieen en de Amerikaanse economie op de rand van de afgrond gebracht. Het uithollen van onze verdiencapaciteit met een continue drang om de bevolking steeds meer te laten consumeren heeft de balans tussen werkelijke inkomsten en uitgaven volledig uit het lood geslagen. Consequentie is nu dat de Westerse maatschappijen teveel uitgeven en te weinig verdienen.

Het wordt tijd voor erkenning van dat we teveel uitgeven door tegenmaatregelen te nemen. Oneerlijke internationale handelspraktijken dienen te worden gestopt en de productieve mensen moeten weer in de watten worden gelegd ipv zwaar belast te worden. Het wordt tijd dat we een duurzame samenleving gaan creeren.

Helaas zie ik slechts uitdijende overheden en weinig concrete maatregelen om structurele aanpassingen door te voeren.

Dit alles leidt natuurlijk tot verder uitholling van onze verdiencapaciteit. Het verbaast me dan ook niets dat de beurzen in de Verenigde Staten en Europa op het laagste punt in 15 jaar staan. Zolang banken worden overgenomen, autofabrikanten gered worden en de Chinese wisselkoerspolitiek getolereerd wordt zal de Westerse maatschappij als geheel welvaart verliezen. De stakeholders die afhankelijk zijn van de prestaties van de maatschappij zullen daardoor verliezen lijden, met als consequentie dat beurskoersen nog wel even blijven dalen. Waar ik zes maanden geleden begin 2009 een bodem had verwacht, verwacht ik inmiddels dat zelfs eind 2009 de bodem nog niet bereikt is. Met zo'n forse krimp als we in de laatste maanden hebben gezien kan alleen maar geconcludeerd worden dat bedrijven en consumenten nog met bosjes failliet zullen gaan en daarmee grote kredietverleners met zich mee trekken in het ravijn. En dit allesvernietigend proces is nog lang niet tot stilstand gekomen.

Alhoewel vraaguitval alleen kan worden bestreden met overheidsuitgaven zijn structurele maatregelen nodig om een crisis te voorkomen.

Het is niet waarschijnlijk dat deze maatregelen er zullen komen. Immmers een democratie laat zich niet reorganiseren. Daarom wordt de invisible hand van de overheid ingezet: de drukpers. Toch ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat de druk pers met recht een lapmiddel is waarmee we langzaam schuifelen richting een faillissement.