Warren Buffett over Amerikaanse overheidstekorten

In de New York Times heeft Warren Buffet het volgende stuk geschreven:
http://www.nytimes.com/buffett

Kort een aantal punten er uit gelicht:

"To understand this threat, we need to look at where we stand historically. If we leave aside the war-impacted years of 1942 to 1946, the largest annual deficit the United States has incurred since 1920 was 6 percent of gross domestic product. This fiscal year, though, the deficit will rise to about 13 percent of G.D.P., more than twice the non-wartime record. In dollars, that equates to a staggering $1.8 trillion. Fiscally, we are in uncharted territory."

Even in bedrijfeconomische termen: de Amerikaanse overheid heeft een verliesmarge van 13%! Buffett noemt dat diplomatiek uncharted territory. Ik noem het The End of the World as we Know it!

"An increase in federal debt can be financed in three ways: borrowing from foreigners, borrowing from our own citizens or, through a roundabout process, printing money. Let’s look at the prospects for each individually — and in combination.

The current account deficit — dollars that we force-feed to the rest of the world and that must then be invested — will be $400 billion or so this year. Assume, in a relatively benign scenario, that all of this is directed by the recipients — China leads the list — to purchases of United States debt. Never mind that this all-Treasuries allocation is no sure thing: some countries may decide that purchasing American stocks, real estate or entire companies makes more sense than soaking up dollar-denominated bonds. Rumblings to that effect have recently increased."

Wat mij opvalt is dat ook hier Warren Buffett zich verre houdt van politiek bedrijven. In plaats van de internationale verhoudingen te analyseren, geeft hij slechts aan dat China de grootste crediteur is. Waar Warren Buffett van mening is dat de Verenigde Staten veerkrachtig genoeg is om de problemen die 25 jaar geleden begonnen op te lossen, betwijfel ik dat ten zeerste. Een slagschip keer je niet zomaar zeker niet als het slagschip de Titanic heet en tegen een IJsberg is aangevaren. Wat daarmee gebeurt? Kijk eens naar IJsland. Dat bootje maakte water en verging ongeveer met man en muis.

Warren Buffett ziet eigenlijk ook geen andere oplossing dan de oplossing die aangedragen is door Keynes:

Legislators will correctly perceive that either raising taxes or cutting expenditures will threaten their re-election. To avoid this fate, they can opt for high rates of inflation, which never require a recorded vote and cannot be attributed to a specific action that any elected official takes. In fact, John Maynard Keynes long ago laid out a road map for political survival amid an economic disaster of just this sort: “By a continuing process of inflation, governments can confiscate, secretly and unobserved, an important part of the wealth of their citizens.... The process engages all the hidden forces of economic law on the side of destruction, and does it in a manner which not one man in a million is able to diagnose.”

Warren Buffet eindigt met het verzoek aan de heren politici om vooral niet de weg in te slaan die het gemakkelijkst is:

Our immediate problem is to get our country back on its feet and flourishing — “whatever it takes” still makes sense. Once recovery is gained, however, Congress must end the rise in the debt-to-G.D.P. ratio and keep our growth in obligations in line with our growth in resources.

Unchecked carbon emissions will likely cause icebergs to melt. Unchecked greenback emissions will certainly cause the purchasing power of currency to melt. The dollar’s destiny lies with Congress

Waar ik stilletjes hoop had dat Warren Buffett met de oplossing zou komen, komt hij slechts met de analyse om vervolgens de Amerikaanse politici te verzoeken met een oplossing te komen. Verstandig dat wel, maar ik kan me niet onttrekken dat een waarschuwing dat we het pad naar de afgrond nemen zonder met een alternatief te komen voldoende is om de rollende locomotief te stoppen, dan wel van richting te doen veranderen. En waar Warren Buffett optimistisch roept dat de Verenigde Staten het in zich heeft om een crisis van deze orde te handelen, kan ik voorlopig alleen maar concluderen dat deze locomotief niet meer is te stoppen. Mijn grootste zorg is dat ik tijdig uit de trein weet te springen en veilig kan zien hoe de trein zich te pletter rijdt. Voorlopig heb ik het antwoord nog niet gevonden, maar ik blijf zoeken. Zoals Warren Buffett al schreef, het gaat nog een paar jaar duren voordat het punt of no return is gekomen. Dus ik heb nog even de tijd.