Pokeren met de Grieken

Afgelopen week waaide er een gure economisch wind in Griekenland. De rating agencies die aan Engeland en de VS een waarschuwing uitdeelden, toonden minder geduld met Griekenland. Nadat Dubai World in de golven was verdwenen en Dubai mea culpa bekende en moest erkennen dat het toch moeilijker is om een stad in de woestijn uit de grond te stampen. Dubai moest schoorvoetend erkennen dat ook zij teveel hooi op hun vork hadden genomen. Na IJsland bezweek opnieuw een land onder hun schuldenlast. Gelukkig heeft Dubai een rijke buur in Abu Dhabi en in tegenstelling tot IJsland hoefde Dubai slechts afscheid te nemen van hun zwaarste last: Dubai World.

Natuurlijk is Dubai afgelopen jaren onderdeel geworden van de financiele en economische wereld. Als of de duivel er mee speelt, komt juist Dubai World zijn verplichtingen niet na.

Terug naar Griekenland. Mijn informatiebron voor dit artikel is Edward Hughes die regelmatig publiceert op www.fistfulofeuros.net .

Net als in veel andere landen in de wereld zijn in Griekenland de overheidstekorten fors opgelopen. Ooit hadden we met zijn alle een maximaal tekort van 3% afgesproken. Griekenland heeft daar nooit aan voldaan. Toch haalde ze het toelatingsexamen van de euro. Achteraf bleek dat dit met name lukte door boekhoudigkundige truuks en dat de controleurs niet al te streng controleerde. De Grieken haalden een vijf of misschien zelfs maar een vier, maar wegens goede connecties met de leiding kregen ze alsnog een zes. Daarna is de Griekse discipline alleen maar verslechterd. In goede tijden zaten ze op een tekort van 4% en nu in slechte tijden is dit opgelopen naar 12%. En wie dient dat tekort te financieren? Juist de rest van Europese Unie want de Grieken hebben geen pepernoot.

Je hebt natuurlijk altijd wel wat fondsmanagers die wat extra rendement nodig hebben en er dus op gokken dat de rest van de Europese Unie impliciet de tekorten van Griekenland garandeert. Een Griekse euro is tenslotte net zoveel waard als een Duitse euro. En in die context is dus een Griekse belofte om later terug betalen net zoveel waard als een Duitse belofte. De financiele markten vinden overigens van niet. Alhoewel ze de kans niet groot achten, eisen ze toch wat extra rendement voor het kopen van Grieks overheidspapier. Maar toch ieder weldenkend mens weet dat de Grieken hun verplichtingen al lang niet meer na kunnen komen. Vroeger werd dan de munt gedevalueerd en waren de Grieken gewoon weer wat armer. Dan begon het spel weer opnieuw. Sinds de Grieken meedoen aan de Euro kan dat niet meer en dient er dus geld geleend worden zodat de Grieken boven hun stand kunnen blijven leven. Overigens dat we zo weinig krijgen op Grieks overheidspapier komt eenvoudigweg omdat de Griekse banken mogen lenen van de ECB en vervolgens hiermee Grieks overheidspapier kopen omdat banken voor overheidspapier geen geld opzij hoeven te zetten. Zolang de Europese Unie deze sluiproute in stand houdt, kunnen de Grieken dus aan geld komen om hun te korten te financieren.

Wijselijk heeft Trichet geroepen dat de Grieken zelf op moeten draaien voor hun schulden en daarmee is het Grieks pokeren begonnen. De Grieken hebben in ieder geval het laatste potje weer gewonnen. De Griekse premier heeft beterschap belooft, sanering van de overheidstekorten voorgesteld en de rest van Europa heeft dit schoorvoetend geaccepteerd. Het is duidelijk dat de Griekse bluf nog werkt. De vraag is natuurlijk hoe lang nog? De rest van wereld lijkt ook wakker te zijn geschud. Na een verbazingwekkende opmars van de Euro, heeft de euro de laatste week aan kracht ingeboet. Misschien is die 1% extra toch niet zo aantrekkelijk als dat we onze trading programma's hebben geleerd.