De zorgen nemen toe.

De Noord Afrikanen laten maar weer eens zien dat de Chinezen voor een delicate taak staan. Elk jaar miljoenen banen en forse welvaart creeren of een burgeroorlog. Waar het in Egypte en Tunesie nog met een sisser afliep, is het in Libie uit de hand gelopen. Misschien heeft het er wat mee te maken, maar Libie heeft toevallig net wat meer olie dan de buurlanden, mogelijk dat daarmee de strijd venijniger is en langer duurt. Blijkbaar is de waarde van de macht in Libie meer waard dan in de buurlanden.

De rest van de wereld is weer wakker geschud. De olieprijs komt weer gevaarlijk in de buurt bij het niveau dat het een recessie veroorzaakt. De vorige keer was $150 per vat genoeg, maar terugkijkend was $120 al de kritische grens waar het mis ging. Inmiddels noteert een vat brent olie $114. Amerikaanse olie is nog $10 goedkoper, maar arbitrage zal toch het verschil gelijk moeten trekken.

Dat de olieprijs weer zou stijgen is voor peak oilers en voor de experts geen verrassing maar de snelheid zal velen hebben verbaasd. De olie raakt op en we moeten alternatieven aanboren. Daarvan zijn er genoeg, daarbij verwijs ik graag naar het Amerikaanse Shale gas verhaal die er nu de oorzaak van is dat voor gas 75-80% minder wordt betaald dan voor olie in de Verenigde Staten. Uit de discount blijkt natuurlijk het interessante punt: olie laat zich niet zo gemakkelijk vervangen. Daarvoor moet fors worden geïnvesteerd. Tot eindelijk de investeringen zijn gedaan en vraag & aanbod van olie beter in balans is, krijg je vraaguitval: oftewel een recessie is aanstaande.

Ik had niet kunnen vermoeden dat dit alles de ECB zich aan zijn doelstellingen zou doen houden. Namelijk het bestrijden van inflatie. Zoals de FED inmiddels de Amerikaanse munt om zeep helpt als laatste redmiddel tegen het onvermogen van China om hun interne problemen op een andere manier op te lossen dan deze te exporteren, zo zag ik dat de ECB geen andere mogelijkheid had om onbeperkt euros bij te drukken om de zwakke landen te steunen. Zeker toen Weber aankondigde dat hij Trichet niet zou opvolgen was dat wat mij betreft de hint dat de ECB dezelfde route zou bewandelen als de FED om de concurrentiekracht van de Europese landen te bevorderen. Oftewel de Euro zou eerder kunnen worden afgeschreven dan de dollar.

Toch toen eenmaal de markt afgelopen weken had geaccepteerd dat Portugal niet meer te redden was en Spanje en Italie het mogelijk nog jaren zouden volhouden, begon de markt weer zijn favoriete domme spelletje te spelen, namelijk pennies oprapen voor de bulldozer door de extra rente die ze krijgen op de euros uit te nutten. Met als consequentie de euro alweer bijna 6 -7 weken aan het stijgen is tov de dollar. Toen duidelijk werd dat de Portugese faillissement een nonissue was en het Ierse verlies was geaccepteerd ben ik ook weer meer euros gaan aanhouden. Ik had echter niet kunnen bevroeden dat twee maanden later de Euro naar de 1.40 zou lopen en deze week zou worden aangekondigd dat de ECB de rente zou verhogen. Alhoewel de euro al braaf naar 1.37 was opgelopen was dat laatste bericht het laatste zetje naar de 1.40. Een Europese rentestijging kwam bij mij werkelijk als een totale verrassing en moest ik mijn hele valutastrategie hierdoor aanpassen.

Overigens ik vraag me werkelijk af hoe Italie en Spanje dit gaan trekken. Spanje kampt nog met de naweeen van een onroerend goed bubbel terwijl Italie wordt geconfronteerd met een (te) hoge overheidsschuld en gebrek aan concurrentiekracht. Een stijgende euro tezamen met een stijgende olieprijs lijkt voor deze twee landen gezien de al precaire positie waarin zich bevinden fataal. De nationale overheden van deze landen moeten al meer belasting heffen, als dan ook nog eens twee externe schokken langskomen, moeten deze economieen verder in het slop komen. Dat kan het bankwezen en de overheden van deze landen niet trekken. Sovereign debt crisis heet dat. Aan de andere kant van de oceaan heet dat munis debt crisis.

Oftewel de zorgen nemen toe. Het is wachten op het eerste dominosteentje. Met 2008 nog vers in het geheugen: ik gok op vraaguitval.