Hoe lang duurt het feest nog?

Eerlijk is eerlijk, de afgelopen jaren is er feest gevierd op de financiele markten. Bij gebrek aan pricing power van arbeidskrachten, heeft inflatie zich hoofdzakelijk gemanifisteerd in grondstoffen en kapitaalgoederen. Ook aandelen en obligatiemarkten hebben maximaal geprofiteerd van de stimulus die de lage rente heeft gebracht. Waar ik in augustus nog in de veronderstelling was dat een olieprijs van 70 dollar de Chinezen in beweging zou krijgen, maar ze kunnen er maar niet genoeg van krijgen en laten de beleggers lekker door feesten.

Vorige week mochten de goeroes op het World Economic forum weer voorspellen wat de dollarkoers zou gaan doen. Velen kwamen vanzelfsprekend weer met de doemscenarios aan zetten en zette in op een fors lagere dollar koers. Daarentegen hou ik het erop dat de organisator van het feest het beste voorspeller is! Oftewel waarschijnlijk komt de beste voorspelling van de grootste koper van dollars. Een functionaris van de Chinese centrale bank voorspelde dat de dollar dit jaar met 3-5% zou gaan dalen. Aangezien hij ook het grootste deel van de rekening van het feest betaald, lijkt het me gewoon weg een goede voorspelling.

De conclusie die hieruit valt te trekken is dat het feest nog lang niet ten einde is. Zolang de organisator lol heeft en de gevestigde orde oogluikend toestaat dat er gefeest mag worden, ja dan zullen er altijd weer mensen opstaan die gaan feesten. Wel is het zo dat de Chinezen hebben aangekondigd het alcohol percentage te verlagen en de muziek zachter te zetten, maar het blijft een feest. Ook de diehard party gangers beginnen wat vermoeidheid verschijnselen te vertonen en de energie bij hen raakt op, maar nieuwkomers blijven de feestgangers aanmoedigen om door te gaan en vooral niet te denken aan morgen. En ja de gevestigde orde heeft het feest terrein vergroot, nieuwe genotsmiddelen toegevoegd waar de organisatoren grif voor willen betalen, de party must go on tenslotte!

Hopelijk willen we straks niet met ons allen tegelijkertijd naar de uitgang want dat levert natuurlijk een bloedbad op. Ik hoop in ieder geval dat ik het feest dan allang heb verlaten en rustig naar buiten kan wandelen. Dringen bij de uitgang vind ik maar niets en vertrouwen dat de Chinezen de regie strak in de hand hebben, heb ik ook al niet. Samenlevingen zijn misschien maakbaar maar er gaat niets boven vrije markten. Laat mij en miljoenen anderen maar beslissen wat een Chinese arbeidskracht waard is. Dat werkt nu eenmaal beter dan dat er een duizendtal Chinese leiders besluiten wat goed is voor hun volk.