13 November 2005

Bretton Woods II

Na lichte paniek in october, waarschijnlijk mede veroorzaakt door het faillissement van Refco, staan nu alle lichten weer op groen. Vorige keer al weer bijna 3 maanden geleden, voorspelde ik dat de Chinezen de stekker er uit zouden gaan trekken, maar voorlopig vinden ze het in China allemaal wel goed zo. En inmiddels kunnen we concluderen dat de financiele markten er vertrouwen in hebben gekregen dat de Chinezen nog wel even hun munt gekoppeld houden aan de dollar, want de dollar is al weer een geruime tijd bezig aan een opmars. Bretton Woods is terug! Als je Verenigde Staten en China samen bekijkt, valt er ook veel te zeggen dat hun gekoppelde munt sterker wordt. In zowel China als VS draait de economie op volle toeren, en is er een inflatiedreiging ontstaan die wordt bestreden met de korte rente op te voeren. De dollar is daarmee aan de winnende hand, de grote handelsbalanstekorten van de VS ten spijt.

Toch zou je verwachten dat de laatste renteverhogingen in de VS toch echt wel zijn werking zullen doen. Oftewel dat in het voorjaar 2006 de Amerikaanse economie op zijn gat ligt. Verrassend genoeg zijn er maar weinig pessimisten in de zaal, nadat we even een dipje op de aandelenmarkten hadden afgelopen weken, zijn we terug op oude niveaus en bereikte de AEX index een nieuw hoogtepunt voor 2005. The party goes on.

Zelfs de obligatiemarkten toch vooral bevolkt door pessimisten en centrale banken die hun overtollige dollars wegzetten, begint te geloven dat een recessie uit blijft. De 10jaars in de VS staat inmiddels op 4.6%.

Ook ik ben nog steeds licht optimistisch gestemd over de wereldwijde economie. Nee verwacht geen wonderen uit de VS, Japan en Europa, maar er liggen toch werkelijk gouden bergen in landen als China, India en Rusland. Ook Canada (vanwege hun grondstoffen), Brazilie, het Midden-Oosten/Noord Afrika, liggen er goed bij.

Ik kan me er niet aan onttrekken dat de langzame verschuiving van productie, economische welvaart en uiteindelijke de politieke macht de komende jaren gewoon gunstig uitpakt voor ieder bedrijf dat ook maar enigzins het lef heeft om te ondernemen en daarin ook slaagt. Een groot aanbod van personeel, pricing power (inflatie) en ontzettend veel kansen om te groeien, dat moet onder normale omstandigheden positief uit pakken.

Natuurlijk is er een maar. Als de wereldwijde overhitting (vroeger hoefde je alleen maar de VS in de gaten te houden en met een half oog Europa, maar tegenwoordig is dat niet voldoende voor goede economische voorspellingen) doorzet, wat gaat de centrale bank van de wereld doen? Zal de FED doorgaan met de rente te verhogen en daarmee een wereldwijde recessie veroorzaken?

Er is niets dat daar opwijst, maar er is ook geen reden om te veronderstellen dat een recessie in de Verenigde Staten geen spillover effecten heeft. Nu China de Westerse wereld met economisch wapens bevecht, kan ik me nog steeds niet aan het idee onttrekken dat de FED doorgaat met de rente te verhogen totdat de Chinezen zich realiseren dat we allemaal verliezen en hoe langer we wachten, de klap harder zal aankomen. Hoe groter de druk, hoe groter de geleden schade. Voorlopig feesten we lekker voort, en kunnen we voorlopig alleen maar concluderen dat de geldschieters van het feest nog genoeg budget hebben om het nog een tijdje uit te kunnen zingen. De Nasi is nog lang niet op.

No comments: