Meer over de Amerikaanse Economie.


Stephen Roach schreef 25 april :

The US current-account litany is every bit as worrisome as the saving saga. In the fourth quarter of 2002, the current-account deficit hit an annualized $548 billion, a record 5.2% of GDP. That surpassed the previous record of 4.5% hit in late 2000 and was well in excess of the 3.4% external gap recorded in 1987 -- the last time America was faced with a serious international financing problem. Here is where the budgetary arithmetic of saving-short US economy becomes so daunting. If, in fact, the net national saving rate now heads toward zero, the current-account deficit will have to widen sharply further, moving toward the 6.5% to 7.0% zone as a share of GDP over the next couple of years. In that case, capital inflows would have to total around $3 billion per business day. Neither the United States nor the world has ever faced an external financing burden of that magnitude

History is clear on what to expect next. A classic current-account adjustment appears inevitable. America is on an unstable and perilous path that simply cannot be sustained. At a minimum, foreign investors will begin to exact concessions on the terms under which they provide financing for America. A weaker dollar and higher yields on Treasury securities are likely. Or the arbitrage could occur in equity or property markets. But whatever the outcome -- and I tend to favor the dollar-interest-rate correction -- there can be no mistaking the endgame. America's runaway budget deficit only compounds the external financing requirements of a saving-short US economy. It pushes both the national saving rate and the current account deficit into unprecedented zones of distress. And it leaves America plunging headlong down a most reckless path.

Stephen Roach heeft hierover een uitgesproken mening. Hij is een van de weinige. Op www.iex.nl schreef Lucas Daalder in august 2002 een stuk over het handelstekort dat mij enigzins verbaasde.



Natuurlijk is er een grote vraag naar dollars in de wereld. Vandaar ook dat de Vs al jaren zonder enige moeite een handelstekort kan handhaven. Maar de vraag is natuurlijk of een tekort van 5% per jaar niet iets te veel van het goede is. Het enige antwoord is: ja het is iets teveel van het goede. Uiteindelijk zijn de dollars die buiten de VS circuleren claims op assets in de VS en als we naar de onderliggende waarde kijken van deze claims groeit deze niet voldoende in vergelijking met de groei van de geldhoeveelheid. Nog niet eerder hebben we zulke omvangrijke onevenwichtigheden in de moderne Westerse economieen gezien. Natuurlijk hebben we in het verleden recessies en depressies eerder gezien, echter wat het bijzondere is aan de huidige toestand is dat er twee grote economische blokken zich aan het ontwikkelen zijn tot economische wereldmachten: India en China. Wat hiervan het effect zal zijn op de Westerse economieen is onduidelijk, maar aangenomen mag worden dat we ten maximale het huidige welvaart niveau kunnen handhaven. Europa en de VS zouden op basis van deze visie beleid moeten ontwikkelen. Helaas politiek gezien een onhaalbare boodschap. Vandaar dat zulke schokken nimmer geleidelijk verlopen. In Europa bestaat er gelukkig het stabiliteitpact waardoor klassieke Keniaanse paardemiddelen slechts beperkt worden ingezet. Hoe aantrekkelijk het ook lijkt om een recessie te bestrijden met stimuleringsmaatregelen, ze zullen deze keer amper effect resulteren, omdat de huidige tanende groei veroorzaakt wordt door structurele factoren en conjuncturele stimuleringsmaatregelen juist vaak het structurele probleem versterken.

De Amerikanen staan er slecht voor. De regering Bush heeft zijn eigen bevolking in korte tijd met een grote hoeveelheid schuld opgezadeld en daarmee vele Amerikanen ernstig verarmd. Mogelijk dat ze in eerste instantie het op de buitenlandse belegger kunnen afwentelen, maar voor deze "free ride" zullen vele Amerikanen moeten bloeden. Bush heeft meer aandacht voor de bevolking van Irak dan zijn eigen bevolking. God Bless America.