Inflatie en revoluties

Er is geen betere indicatie van schaarste als sociale onrust. Ik las een aardig artikel in de Financial Times dat revoluties altijd prijsstijgingen volgen. Vroeger was het met name voedselprijzen die de mensheid in beweging bracht. Tegenwoordig is er een keuze menu. Stijgende voedselprijzen doen het nog steeds erg goed, maar met de extreme stijgingen van de olieprijs is dat zijn energieprijzen inmiddels ook een belangrijke factor geworden in de protesten. Goedkope energie is tenslotte een eerste levensbehoefte geworden. Vandaag zag ik een overzicht waar inmiddels onrust is uitgebroken en je wordt er niet gelukkig van. Het geeft maar weer eens aan hoe zorgelijk de wereldwijde situatie er voor staat. Overigens indirect is Peak Oil verantwoordelijk voor dit probleem. Om dat de energieprijzen hoog zijn wordt er meer voedsel in de brandstoftank gegooid en stijgen de voedselprijzen. Vanuit de optiek van schaarste bekeken staan we aan de vooravond van minder democratie en meer macht beluste dictaturen, immers wie eigenaar van de schaarse goederen is, is koning.

Hoe nobel het streven ook is om Ghadaffi uit het zadel te werken, je vraagt je werkelijk af of er nagedacht is over wie Ghadaffi gaat opvolgen. Zelf zou ik het vermoeden hebben dat dat een streng islamitische geleerde is die vervolgens conform de wetten van Chavez gaat opereren. Iedereen die niet luistert wordt de hand afgehakt. Het eenvoudig moeilijk voor te stellen dat de schatten van Libie worden geschonken aan de bevolking door het installeren van een democratie. Ik hoop maar dat onze wereldleiders die aan het Libisch avontuur zijn begonnen weten wat ze aan het doen zijn en daarmee ook daadwerkelijk een goede keuze hebben gemaakt met deze poging tot opruiming van Ghadaffi.