Wat mij de laatste maanden vooral is opgevallen, zijn de droeve economische macrocijfers die de Europese landen in de eurozone hebben geproduceerd en dat ondanks dat de euro nog steeds redelijk waarde vast is.
Met name de economische macro cijfers van Italie en Frankrijk zijn zeer zorgelijk. Bedrijven gaan daar met bosjes te gelijk failliet, zowel in Italie als Frankrijk is tegen de noodzakelijke hervormingen gestemd. In Italie is dat overigens niet zo raar. Het hele zuiden van Italie is bijna volledig afhankelijk van de overheidssteun en het is dus logisch dat de Italianen ook elke vorm van bezuinigen afwijzen.
In Frankrijk zie je dat met name de industriele giganten als Peugot niet meer competitief zijn en dus dreigen om te vallen omdat zij weggeconcurreerd worden door Duitse en Japanse concurrenten. Hoge werkeloosheid en oplopende overheidstekorten zijn het gevolg in Frankrijk.
Daar is maar 1 oplossing voor: meer werken en de belastingen op werk en consumptie verlagen zodat er meer geld beschikbaar komt om te investeren. Oftewel de consumptieve overheidsuitgaven moeten omlaag zodat er geld over blijft om in de concurrentiekracht van Frankrijk te investeren. In Nederland gebeurt dit al amper (dat terwijl VVD een van de regeringspartijen is en je zou verwachten dat daar voldoende ondernemers rondlopen om dit begrijpen), in Frankrijk is dankzij de socialistisch regering voor de doodlopende weg gekozen van meer overheidsuitgaven en meer belastingen.
De vraag is dus eigenlijk niet of Italie en Frankrijk opnieuw in de problemen komen, maar vooral wanneer. Tot mijn spijt moet ik concluderen dat dit waarschijnlijk sneller zal gebeuren dan wij met zijn allen wensen.
In deze context zou ik graag zien dat de rente door de ECB verder verlaagd wordt. Alhoewel ik een groot fan ben van structurele hervormingen en het verkleinen van Europese overheden, zie ik toch liever dan wat meer inflatie en een positieve economische groei.
No comments:
Post a Comment